Desde - YAR Vlaanderen

Desdemona Daniëls
Hasselt, 02.02.1987

Dat Desde programmacoach is bij YAR Wonen Limburg, lijkt ingegeven door haar eigen jeugd. Ze ging tenslotte ook alleen wonen als zestienjarige. Door die ervaring en haar ‘vechtlust’ is ze een voorbeeld voor ‘haar’ jongeren.

Ze vertelt makkelijk, met een zekere zwier en vrolijkheid, alsof haar leven altijd over rozen is gegaan.

“Ik ben al zo vaak verhuisd dat ik hier écht wil blijven wonen.” Desde glundert als ze ons door haar huis leidt. Haar eigendom, zelf gekocht.

Toen Desde twee was, zijn haar ouders gescheiden. Op haar twaalfde ging ze bij haar vader wonen, apart van haar zus.

“Mijn ouders gingen uiteen toen ik heel jong was. Ze gingen allebei een nieuwe relatie aan, kregen allebei nog kinderen. Naast mijn oudere zus heb ik nog een broer en zus langs mama’s kant en een broer langs papa’s kant. Ik noem niemand ‘half’ want voor mij zijn ze helemaal mijn bloed. Ik maak geen onderscheid.
Maar ik groeide vooral op met mijn oudere zus en ben dankbaar dat ik haar had en heb.”

Desde kreeg al snel veel vrijheid. Ze moest zelf haar pad zoeken. Haar puberteit was er dan ook eentje van vele zoektochten, zowel op als naast de schoolbanken.

Op haar zestiende ging ze alleen wonen. Een heel bewuste, maar geen evidente keuze.

“Ik was opgelucht dat ik die keuze had gemaakt, maar heb het lang moeilijk gevonden dat ik die keuze ‘moest’ maken. Zo voelde ik het alleszins aan. Ik voelde er veel onrechtvaardigheid over. Mede dankzij YAR zie ik dat vandaag anders. Ik zie mijn ouders super graag en zij moesten toen nu eenmaal roeien met de riemen die ze hadden. Als ik ze nodig heb, zijn ze er voor mij.

Gelukkig hadden mijn zus en ik elkaar in woelige tijden. Ook onze bompa was er voor ons. Hij was ons rustpunt, onze veilige haven. We brachten veel tijd door bij hem thuis.”

Alleen wonen op je zestiende brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee. Maar voor Desde bracht het vooral rust.
Ze werkte zo vaak ze kon om kost en inwoon te betalen, en stak een diploma humane wetenschappen op zak.

Na het middelbaar ging ze orthopedagogie studeren. Dat was dan weer geen bewuste keuze, maar wel eentje die prima is uitgedraaid.

“Ik kreeg ooit aan een standje van Pleegzorg Vlaanderen een Playmobil-mannetje. Dat moest een kindje voorstellen dat geen gezin had maar wel noden. Ik sleep dat mannetje nog altijd mee op mijn vakanties.

Desde heeft altijd gewerkt tijdens haar studies. Drie dagen per week werken, de rest studeren en schoolgaan. Met haar kindergeld kon ze haar kot betalen. En ze had er nog 600 euro bovenop. Ze zag er alleen de voordelen van in.

“Ik had het gevoel dat ik 600 euro had om op te ‘bratsen’, te doen wat ik wilde. Ik zag altijd het positieve van mijn situatie in, heb me nooit het slachtoffer gevoeld van mijn omstandigheden. Wil elke tiener niet alleen wonen en zelf bepalen wat die doet en hoe die zijn geld uitgeeft?

Tegelijk wist ik maar al te goed dat ik alleen verantwoordelijk was om mijn diploma te halen en sterk in het leven te staan.”

Vrijheid deed Desde goed. Ze haalde haar diploma orthopedagogie en ging aan de slag op de afdeling kinderpsychiatrie van Gasthuisberg.

Vijf jaar lang pendelde ze drie uur op en af naar Leuven. Gasthuisberg leverde mooi werk, maar Desde wilde de mogelijkheden die ze zelf zag met jongeren verder uitdiepen.

Ze ging aan de slag als begeleider bij de opstart van Ligant Limburg, crisisbegeleiding aan huis voor jongeren met psychische problemen. Gedaan ook met urenlang pendelen. Zo kwam er ineens tijd vrij.

“Ik sportte sowieso al veel, ook toen ik nog in Gasthuisberg werkte. Ik hou van zwemmen en lopen, en deed toen ook aan kickboksen. Die afwisseling werkt nog altijd voor mij. Sporten helpt mij om mijn gedachten op orde te krijgen.

Ik had niet alleen maar tijd om te sporten, maar ook om nog iets anders voor mezelf te doen. Ik hoorde via via over YAR Coaching en stapte in als vrijwilliger.

Ik weet nog heel goed dat mijn coach toen tegen me zei: ‘Je mag hier niet als hulpverlener zitten, wel als mens’. Dat vond en vind ik de grote kracht van YAR; het werkt nog altijd.”

Desde verloor haar hart aan YAR Vlaanderen. Ze solliciteerde en werd aangenomen bij YAR Wonen, een programma dat jongeren ondersteunt in het alleen wonen en persoonlijke ontwikkeling.

Ze zit helemaal op haar plaats bij YAR Wonen. Dankzij haar vechtlust gaat ze tot het uiterste voor haar jongeren.

“Als je mij vraagt waar ik mezelf over tien jaar zie, denk ik niet meteen aan ambitieuze plannen. Eerder aan de rust die ik moet vinden in mijn job en de grenzen die ik voor mezelf moet stellen. Ik ga ver voor mijn jongeren. Vroeger sprong ik vaak in de auto als ze belden, ’s avonds of in het weekend. Nu heb ik dat wat teruggeschroefd, al ben ik wel nog altijd bereikbaar.

Toen ik als vrijwilliger begon bij YAR, zei ik: ‘Als ik voor een jongere een honderdste kan betekenen van wat mijn bompa voor mij heeft betekend, ben ik al content’.”

Desde is gelukkig en klaar om zich te settelen. Ze wil niet meer verhuizen, wil iets opbouwen met haar vriend. Eigenlijk wil ze alles waar ze vroeger bang voor was.Maar rust betekent geen stilstand. Want voor Desde bestaat het leven uit voortdurend stappen zetten, hoe klein ook.