Via een reeks openhartige getuigenissen laten we je kennismaken met jongeren die het YAR Wonen-programma volgden.
Ze geven inkijk in het pad dat ze vóór YAR Wonen bewandelden, en de weg die ze vandaag volgen.
Deze verhalen hangen nauw samen met de YAR Wonen-events in Antwerpen en Hasselt.  Je ontdekt er drie voor het event van 23 september, en drie na het event.
In deze getuigenis laten we Chanté aan het woord. 

Chanté Francis
2.9.2000, Rotterdam
Beringen

Als Chanté lacht op een onbevangen moment, dan zie je een jong meisje, zich schijnbaar niet bewust van het verleden of zichzelf. Gewoon een open en stralende glimlach, zonder verhaal. Maar haar hoofd kent weinig rust en vanbinnen woelt het vaak. Sinds haar traject bij YAR Wonen is ze veel beter in staat om die glimlach én haar woorden meer kansen te geven . Ze heeft rust gevonden, zegt ze zelf. 
 

“Ik ben de oudste uit een gezin van acht kinderen. Ik heb zes broers en een zus. Tot mijn twaalfde woonden we in Rotterdam. We waren veelal alleen met onze moeder. Tussen papa en de drie oudsten ging het nooit goed. We verweten hem wat hij onze moeder en ons gezin had aangedaan.”

Omdat Chanté de oudste is, krijgt ze al op jonge leeftijd veel van de zorgen en de verzorging van het gezin op haar schouders. Er is geen tijd om gewoon zorgeloos kind te zijn. 
Als ze twaalf is, verhuist het gezin naar Belgisch Limburg waar ze een half jaar zonder vaste woonplaats verblijven. Na zes lange en onzekere maanden vinden ze een woning. 
De problemen op school zijn de eerste aanwijzing dat er iets mank loopt in het leven van Chanté. Ze is vaak boos en uit haar woede met verbale of fysieke agressie. Als de leerkrachten oordelen zonder haar en haar verhaal te kennen, wordt ze nog kwader. De boosheid blokkeert haar, meer dan agressie komt er vaak niet uit. 

“Omdat het op school niet goed liep, werd ik naar een psycholoog gestuurd. Dat was iemand die kon luisteren, ook al praatte ik niet veel. Ik kon het gewoon niet, maar dan schreef ik en stelde mijn psycholoog er vragen over.
Na een tijdje stelde mijn psycholoog voor om alleen te gaan wonen, om los te komen uit de thuissituatie. Zo kwam ik bij YAR Vlaanderen terecht.”

Het traject bij YAR Wonen kent een moeizame start omdat Chanté over zichzelf moet praten. Maar laat dat nu net hét doel zijn waaraan ze wil werken, al lang voor ze bij YAR terechtkwam. 

“Ik wil open zijn en luchtig kunnen praten. Ik wil dat mensen me beter begrijpen, dan hoef ik niet zo snel boos te worden.
Een van de eerste dingen die ik bij YAR moest doen, was praten over mezelf, over wat ik echt wil. Het lukte niet en was een moeilijk gesprek. Ik wou niet nadenken over de vragen die ze mij stelden.”

Al snel volgt de koppeling met haar coach. Een stadsspel brengt hen bij elkaar en het klikt tussen de twee. Ze leren elkaar beter kennen en nemen een vliegende start. Ze zien elkaar wekelijks. 
Praten over luchtige dingen is geen probleem, maar een diepgaand gesprek kan Chanté niet. Ze neemt haar toevlucht tot een boekje waarin ze veel neerschrijft. Haar coach mag erin lezen en dat werpt vruchten af. 
Tweemaal tijdens haar traject zijn er trainingsdagen, een moment waarop alle jongeren met ondersteuning van hun coach een training in zelfontwikkeling krijgen. Tijdens die intensieve dagen moeten de jongeren veel praten. Zowel over wie ze waren als over wie ze willen zijn. 
Hoewel de trainingsdagen Chanté zwaar vallen, maakt ze toch een groeiproces door. Ze zou er zelfs opnieuw in stappen – voor de volle 100 procent en met volle aandacht. 
En uiteraard moet haar coach mee.

“Het kostbaarste aan mijn traject was de ondersteuning. Er was altijd een luisterend oor, altijd iemand die de kleinste dingen voor me deed als het nodig was. Ook als ik niet wou praten, was mijn coach er voor mij, desnoods urenlang. Mijn coach is de liefste van de wereld. En ook al was het af en toe echt niet leuk, ik ben haar heel dankbaar.”

Over 10 jaar ziet Chanté zich in een stabiel leven, met veel structuur en een eigen huisje. Ze wil zinnig bezig zijn, iets met kinderen doen, want dat is haar droom. 
Chanté noemt zichzelf rustiger. Ze wordt niet meer zo snel boos. Meer nog: het is al een jaar geleden dat ze echt boos werd en nog een aanvaring met iemand had. 
Chanté vond in haar traject de kracht en de moed om sterker in haar schoenen te staan. Dat dankt ze aan de goede connectie met haar coach en de professionele medewerkers van YAR Vlaanderen. Ze is YAR dankbaar voor de goede samenwerking met haar psycholoog, waardoor ze zich nóg meer ondersteund voelt.
Maar wat ze zelf niet zegt, is dat die kracht al die tijd al in haar zat, wat haar onbevangen glimlach bevestigt. Ze had gewoon mensen nodig die in haar geloofden.